Her insanın olaylara bakış açısı farklıdır. Yada şöyle diyelim; bir resim koyalım ortaya ve onlarca kişiye gösterelim. Onlarca farklı ayrıntı, farklı fikir çıkacaktır meydana. Bir anlamda beyin fırtınası da diyebiliriz.

Bu düşünceyle bu saatte insanı resmettim gözümde. Gördüklerimi kendimce yorumladım ve sonra n+1.kez şükrettim. :p Peki ne mi gördüm? Şöyle ki; İnsan hayal edemediğim kadar büyük bir sabit belleğe sahip bir bilgisayar sanki. Sanal belleği de bir o kadar geniş. Veri okuma yazma hızı muhteşem. Nasıl bir arama algoritması bu? Nasıl da buluyor yıllar öncesinden bir hatırayı. Hem bu koca bilgisayarı güncellemek için yaşamayı sürdürmek yetiyor. :p Hem bu bilgisayar sadece mantıksal ve aritmetik işlemleri yapmıyor, bunun yanı sıra vicdani ve duygusal işlemleri de yapıyor. Nasıl bir işletim sistemi bu yahu? Nasıl bir kudrete sahip bu bilgisayarı yapan? Hem sonra yapay zekada kullanmıyor, herkesçe model alınan doğal zeka direk. Tüm algoritmalar yaşarken tecrübeyle yükleniyor içerisine. Nasıl bir donanım sahi bu? Kayıt cihazı, kamerası, sensörü hepsi dahili, yaratılıştan mevcut. Yıllar geçtikçe zamana uyum sağlıyor hem. Virüsleri de var bu bilgisayarın, ateş tabanlı varlığın derleyicisinde oluşturulmuş. Tabi antivirüsü de kendisinde mevcut. Güç kaynağıda kesilmiyor, son nefes gelmedikçe. Peki yok mu bu donanım ve yazılımın telif hakkı? Var tabi ki, şükretmek lazım O’na.

İnsanın mesleği meğer bu derece etkiliyormuş bakış açısını. Algıda seçicilik bir anlamda. Fakat insanın mesleği ne olursa olsun, dünyaya nereden bakarsa baksın, ‘O’ her yerde. Yalnızca bakmasını bilmek gerekiyor. Yapmamız gereken sadece ve sadece hakkıyla şükretmek.

15 Aralık 2008 – 23:15